Pet Thang
1991
Το έργο εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση
Φωτογραφία
Σετ έξι έγχρωμων φωτογραφιών
109,5 × 79,5 εκ.
79,7 × 109,7 εκ.
79,8 × 109,7 εκ.
79,7 × 109,7 εκ.
109,7 ×79,6 εκ.
79,7 × 109,7 εκ.
Μέρος της Δωρεάς της Συλλογής Δ.Δασκαλόπουλου
Υπερρεαλιστικές και ρεαλιστικές εικόνες αναμειγνύονται συχνά στο φωτογραφικό και κινηματογραφικό έργο της Tracey Moffatt (1960, Μπρίσμπεϊν, Αυστραλία), σε ένα αφηγηματικό ύφος που έχει γίνει το σήμα κατατεθέν της. Οι εικόνες της εμπεριέχουν κάθε φορά συμπυκνωμένα όλα τα ερεθίσματα και τις αναφορές της από τον κινηματογράφο και το θέατρο, την τηλεόραση και τη βίντεο τέχνη, τα κόμικς και τη διαφήμιση, την ιστορία της τέχνης, την υψηλή και τη λαϊκή κουλτούρα. Η Moffatt υιοθετεί μια υπερρεαλιστική αντίληψη της φωτογραφίας, θεωρώντας ότι ακόμα και η πιο πεζή φωτογραφία, φιλτραρισμένη μέσα από το πρίσμα του υπερρεαλισμού, μπορεί εύκολα να αποσπαστεί από το συνηθισμένο της πλαίσιο έτσι που, ακόμα και με ασεβή τρόπο, να της αποδοθεί ένας νέος ρόλος.
Το στοιχείο του ανορθόδοξου ερωτισμού, συχνά παρόν στο έργο της Tracey Moffatt, στις έξι εικόνες του Pet Thang (1991) χρωματίζεται ονειρικά, καθώς μια γυμνή γυναίκα και ένα πρόβατο αιωρούνται στο σκοτάδι. Ο ζεστός φωτισμός, οι μαλακές καμπύλες του γυναικείου κορμού και το αφράτο, απαλό μαλλί του πρόβατου επιτείνουν την αίσθηση τρυφερότητας, που καλλιεργείται ήδη από τον τίτλο του έργου –ή έστω από το πρώτο συνθετικό του. Η αμφισημία, σταθερά δεσπόζουσα στις αφηγήσεις της Moffatt, δοκιμάζει και εδώ τις βεβαιότητες. Είναι το στοιχείο της τρυφερότητας που κυριαρχεί ή μήπως η αμφισβήτησή της ή ακόμη και η θεώρηση του γυναικείου σώματος ως αντικειμένου (thang);
Η Tracey Moffatt γεννήθηκε στο Μπρίσμπεϊν το 1960, από μητέρα Αβορίγινα. Ζει και εργάζεται στο Σίδνεϊ και τη Νέα Υόρκη. Πειραματική φωτογράφος και κινηματογραφίστρια, είναι από τις πιο διάσημες καλλιτέχνιδες που έχει αναδείξει η αυστραλιανή εικαστική σκηνή κατά τις τελευταίες δεκαετίες, καθώς μεταμόρφωσε τη φωτογραφική πρακτική στα τέλη του 20ού αιώνα. Απέσπασε για πρώτη φορά σημαντική αναγνώριση από τους κριτικούς όταν η ταινία μικρού μήκους Night Cries: A Rural Tragedy επιλέχθηκε για το επίσημο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών, το 1990. Το 1997 προσκλήθηκε να συμμετάσχει στο τμήμα Aperto της Μπιενάλε της Βενετίας. Την ίδια χρονιά μια μεγάλη ατομική έκθεση στο Dia Center for the Arts στη Νέα Υόρκη εδραίωσε τη διεθνή φήμη της. Εκτενείς παρουσιάσεις του έργου της έχουν πραγματοποιηθεί σε κορυφαία μουσεία και ιδρύματα ανά τον κόσμο (ενδεικτικά): Πινακοθήκη της Νέας Νότιας Ουαλίας, Σίδνεϊ (2016), Centre Pompidou, Παρίσι (2016), Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης του Μπρίσμπεϊν (2014), MoMA, Νέα Υόρκη (2012), Spazio Oberdan, Μιλάνο (2006), Κέντρο Hasselblad, Γκέτεμποργκ (2004), Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σίδνεϊ (2003–2004). Έχει συμμετάσχει στις μπιενάλε του Γκουανγκτζού (Νότια Κορέα), της Πράγας, του Σάο Πάολο, της Σάρτζα (Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα), της Σιγκαπούρης και του Σίδνεϊ. Το 2017 εκπροσώπησε τη χώρα της στην Μπιενάλε της Βενετίας –η μόνη ιθαγενής Αυστραλή καλλιτέχνιδα μετά το 1997.
Έργα της υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές ανά τον κόσμο: Centre Pompidou (Παρίσι), Goetz Collection (Μόναχο), New York Public Library (Νέα Υόρκη), Castello di Rivoli Museo d'Arte Contemporanea (Τορίνο), Bard College (Νέα Υόρκη), Baroness Marion Lambert Collection (Ελβετία), Brooklyn Museum (Νέα Υόρκη), DZ-Bank (Φρανκφούρτη), Guggenheim Museum (Νέα Υόρκη), Louisiana Museum of Modern Art (Δανία), Moderna Museet (Στοκχόλμη), Museum of Contemporary Art (Λος Άντζελες), Tokyo Photographic Art Museum (Τόκιο), Museum of Fine Arts (Βοστόνη), MoMA (Νέα Υόρκη), Stedelijk Museum (Άμστερνταμ), Tate Gallery (Λονδίνο), The National Museum of Photography (Κοπεγχάγη).