2018
Το έργο εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση
Γενικά
Λάδι σε καμβά
16 πίνακες διαστάσεων 29,5 εκ. έκαστος
Μακροχρόνιος δανεισμός, Συλλογή Saradar, Παρίσι/Βυρητός
Η συγγραφέας και ζωγράφος Etel Adnan (1925−2021) έζησε μεταξύ Βηρυτού, Παρισιού και Ηνωμένων Πολιτειών και αναδείχτηκε ως μια από τις σημαντικότερες φωνές της κοσμοπολίτικης αραβικής διασποράς τόσο για την ποίηση όσο και για τη ζωγραφική της. Παράλληλα με το πολύγλωσσο συγγραφικό της έργο, υπήρξε αυτοδίδακτη ζωγράφος. Ανέπτυξε μια ιδιαίτερη ζωγραφική πρακτική, φιλοτεχνώντας μικρούς καμβάδες με καθαρά χρωματικά πεδία σχηματοποιημένα με τη χρήση σπάτουλας. Συχνά, τα έργα της αποτελούν επαναλαμβανόμενες απεικονίσεις του ίδιου τοπίου σε διαφορετικές χρονικές στιγμές και με διαφορετικά χρώματα. Συνδυάζοντας την καλλιγραφία, τη συγγραφή και τη ζωγραφική, έγινε επίσης γνωστή για τα αναδιπλούμενα τετράδια (leporello) που απεικονίζουν σειριακά τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα της. Τα τοπία της αποτελούν και αυτά μια ένδειξη της αγάπης της για τη φύση, τη θάλασσα και τα βουνά, συναίσθημα το οποίο εκφράζει και σε κείμενά της όπως το Le Prix que nous ne voulons pas payer pour l’amour (Το τίμημα που δεν είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε για τον έρωτα, εκδ. Άγρα, 2016).
Το έργο Olivéa – Hommage à la Déesse de l’Olivier (Ολίβια – Φόρος τιμής στη θεά της ελιάς, 2018) της Etel Adnan αποτελείται από δεκαέξι στρογγυλούς καμβάδες που απεικονίζουν ελαιόδεντρα. Ο αριθμός τους αντιστοιχεί στον αριθμό των υπεραιωνόβιων ελαιόδεντρων στο χωριό Bchaaleh του Νοτίου Λιβάνου, τα οποία, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, υπάρχουν από την εποχή του βιβλικού κατακλυσμού του Νώε. Με το έργο αυτό η Adnan αποδίδει φόρο τιμής στο ελαιόδεντρο, αναγνωρίζοντας την κεντρική σημασία του για τον μεσογειακό και, εν γένει, τον παγκόσμιο πολιτισμό. Όπως αναφέρει η ίδια: «Αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη μας, τη Γη, θα πρέπει να ξεκινήσουμε με αυτό το ευεργετικό δέντρο με τη μαγική ομορφιά».
Η Etel Adnan γεννήθηκε στη Βηρυτό το 1925 από Ελληνίδα μητέρα και Σύρο πατέρα, πρόσφυγες μετά την καταστροφή της Σμύρνης. Πήγε σε γαλλικό καθολικό σχολείο στη Βηρυτό, ενώ κατά τη δεκαετία του 1950 σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Συνέχισε τις σπουδές της στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης. Έγραψε δοκίμια, νουβέλες και ποίηση στα αραβικά, τα αγγλικά και τα γαλλικά, με πιο γνωστά το μυθιστόρημα Sitt Marie-Rose (1977, ελλ. μτφρ. Σιττ Μαρί-Ροζ, εκδ. Άγρα, 2019), που βραβεύτηκε με το France-Pays Arabes Αward, και την ποιητική συλλογή Sea and Fog, που έλαβε το California Book Award for Poetry το 2013. Στη ζωγραφική υπήρξε αυτοδίδακτη. Ήδη από τη δεκαετία του 1950 ανέπτυξε μια ιδιαίτερη πρακτική, η οποία αναγνωρίστηκε διεθνώς και παρουσιάστηκε εκτενώς μετά τη συμμετοχή της στην έκθεση Documenta 13, το 2012. Έκτοτε πραγματοποίησε πολλές ατομικές εκθέσεις και συμμετείχε σε πολλές ομαδικές. Πρόσφατες ατομικές εκθέσεις (επιλογή): Μουσείο Guggenheim, Νέα Υόρκη (2021), MUDAM, Λουξεμβούργο (2019), Institut du Monde Arabe, Παρίσι (2016), Serpentine Gallery, Λονδίνο (2016). Ομαδικές εκθέσεις (επιλογή): Μπιενάλε της Κωνσταντινούπολης (2015), Μπιενάλε του Whitney (2014). Έργα της υπάρχουν σε πολλές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές όπως του Centre Pompidou, του Institut du Monde Arabe στο Παρίσι και άλλες. Το 2014 αναγορεύτηκε Ιππότης των Γραμμάτων και των Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας. Απεβίωσε το 2021 στο Παρίσι.
Tο έργο Olivéa – Hommage à la Déesse de l’Olivier είναι μακροχρόνιος δανεισμός από τη Saradar Collection, Βηρυτός | Παρίσι.