Τυφλή ζωγραφική – Άλεκτον 1
1988
Το έργο εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση
Ζωγραφική
Ζωγραφική με σπρέι σε σεντόνι (ακρυλικό)
260 x 230 εκ.
Αγορά 2002 με επιχορήγηση του Υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών
Aρ. Εισ. 178/02
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Γιώργος Λαζόγκας ξεκινά να δημιουργεί έργα —για τα οποία θα χρησιμοποιήσει τον όρο «τυφλή ζωγραφική»— στα οποία αναδύονται ανεικονικά σχήματα, παλίμψηστες γραφές και συσσωρεύσεις υλικού μέσα από επάλληλες «τυφλές» χειρονομιακές επεμβάσεις πάνω σε καρμπόν ή σε σεντόνια. Ο καλλιτέχνης ιχνογραφεί και αποτυπώνει τις πτυχώσεις που σχηματίζονται στην επιφάνεια των σεντονιών από τα σώματα των μοντέλων που βρίσκονται κρυμμένα κάτω από αυτά. Αξιοποιώντας το «τυχαίο ως μέθοδο», ο Λαζόγκας θέτει ως κύρια ορίζουσα της εικονιστικής επιφάνειας το ανθρώπινο σώμα. Η δημιουργική διαδικασία αναδεικνύεται σε μια σωματική, ζωτική πράξη, στην οποία το προκαθορισμένο συνυπάρχει με το τυχαίο και το απρόβλεπτο. Ο όρος «άλεκτον» αποτελεί δάνειο από τον ποιητικό χώρο και πιο συγκεκριμένα από τον ποιητή Ανδρέα Παγουλάτο, ο οποίος, στο πλαίσιο γλωσσοκεντρικών αναζητήσεων στο Παρίσι στα τέλη δεκαετίας του 1960, το προσδιόρισε ως την υπέρβαση της σκέψης σε μια συνεχή απόπειρα διεύρυνσης των ορίων της. Στο έργο του Λαζόγκα, το «άλεκτον», που συνδέεται με το σύμπαν πριν από την δημιουργία της γλώσσας, αποτελεί την καταλυτική δύναμη κάθε δημιουργικής πράξης. «Ίσως η αλήθεια για το Άλεκτον να είναι πιο κοντά στον μαυροπίνακα, με την έννοια ότι σβήνεις όσα περισσεύουν και ξαναγράφεις, καθώς ο χρόνος αναιρεί κάθε προηγούμενη ή επόμενη εικόνα» σύμφωνα με τον καλλιτέχνη.
Τίνα Πανδή, κείμενο από τον οδηγό της μόνιμης έκθεσης ENTER EMΣΤ : Συλλογή & Ιστορία, Ένας σύντομος οδηγός, 2020