Φωτο-τοπογραφία
2011
Το έργο εκτίθεται στη μόνιμη έκθεση
Εγκατάσταση
Φωτογραφική εγκατάσταση
Εγκατάσταση
9 φωτογραφίες (80 x 100 εκ. η καθεμία) που έχουν μεταφερθεί
σε πολυσπαν, 9 ασπρόμαυρες φωτογραφικές εκτυπώσεις, μελάνι
σε πλάκα αλουμινίου επικαλυμμένη με γκέσο (26 x 20 εκ. η
καθεμία), ξύλο
To έργο πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ΕΜΣΤ Νέες Παραγωγές 2011 με την υποστήριξη του Bombay Sapphire gin
Aρ. Εισ. 708/11
Παρά την πολυπλοκότητα και την ποικιλία των καλλιτεχνικών του πρακτικών, το έργο του Κάρλος Γκαραϊκόα παρουσιάζει ομοιογένεια ως προς τα θέματα που τον απασχολούν: η διερεύνηση του αστικού τοπίου και πώς αποτυπώνονται σ’ αυτό διάφορα γεωπολιτικά ζητή-ματα, όπως η σχέση ανάμεσα στην πόλη και το άτομο και το χάσμα ανάμεσα στις ουτοπικές αξιώσεις και την πραγματικότητα. Παρόλο που χρησιμοποιεί κατά καιρούς εικόνες από διάφορες μητροπόλεις, εστιάζει κυρίως στην Αβάνα και στην αρχιτεκτονική πολιτική που θεσπίστηκε μετά την επανάσταση του 1959, η οποία σταμάτησε νέα έργα ανοικοδόμησης και άφησε στην τύχη τους παλαιότερα κτήρια που χρειάζονταν συντήρηση. H εγκατάσταση Photo-topography (2011) αποτελείται από εννέα αρχιτεκτονικά μοντέλα και τις αντίστοιχες ασπρόμαυρες φωτογραφίες κτηρίων στην Αβάνα και το Καράκας που αποτέλεσαν τη βάση για τη δημιουργία των μοντέλων. Για πρώτη φορά, ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια νέα τεχνική, «μια έρευνα πάνω στην υπέρβαση των ορίων της φωτογραφίας»: κατασκευάζει αρχιτεκτονικές μακέτες από πολυσπάν, εκτυπώνοντας τις φωτογραφίες σε τρισδιάστατο εκτυπωτή. Οι εσοχές και οι προεξοχές του πολυσπάν ορίζονται από ένα πρόγραμμα υπολογιστή, σύμφωνα με μια κλίμακα διαβαθμίσεων του λευκού, του μαύρου και του γκρίζου που υπάρχει στα αρνητικά των φωτογραφιών. Είναι χαρακτηριστικό της πρακτικής του Γκαραϊκόα ότι καταφέρνει να δημιουργήσει ένα έργο ποιητικό, καθώς η αισιοδοξία και η καθαρότητα που αποπνέουν τα λαμπερά λευκά μοντέλα έρχεται σε αντι- διαστολή με την καταθλιπτική τυπολογία των ερειπωμένων κτηρίων των φωτογραφιών ενώ, παράλληλα, κάνει ένα σχόλιο για τη σχέση αρχιτεκτονικής και ιστορικής μνήμης, με τα ερείπια (και την ιλουστρασιόν εκδοχή τους) να αποτελούν αναφορές στην παρακμή του πολιτικού ιδεαλισμού και τη διάβρωση των συλλογικών κοινωνικών προσδοκιών.
Άννα Μυκονιάτη, κείμενο από τον κατάλογο της μόνιμης έκθεσης ENTER ΕΜΣΤ: Συλλογή & Ιστορία, Ένας σύντομος οδηγός, 2020